Powszechnie używane potoczne określenie „wybity palec” najczęściej odnosi się tak naprawdę do urazów w obrębie stawu międzypaliczkowego bliższego. Urazy te często występują w czasie uprawiania sportu, zwłaszcza dyscyplin z wykorzystaniem piłki. Anatomia stawu międzypaliczkowego bliższego jest dość złożona, a niektóre jego urazy mogą doprowadzić do trwałego upośledzenia sprawności, jeśli nie zostaną odpowiednio zaopatrzone. Najczęściej uraz polega na silnym uderzeniu w czubek palca i wciśnięciu go w stronę dłoni. Siła uderzenia może doprowadzić do napięcia a nawet zerwania więzadeł i zwichnięcia palca. W niektórych przypadkach 'wybicie' palca jest na tyle łagodne, że może być leczone samodzielnie w domu.
W przypadku 'wybicia' palca, w zależności od rozległości uszkodzeń można wyróżnić:
• podwichnięcie stawu – wówczas koniec bliższy paliczka środkowego częściowo traci kontakt z nasadą dalszą paliczka bliższego. Przemieszczenie to zachodzi w obrębie torebki stawowej, nie rozrywając jej
• zwichnięcie stawu – koniec bliższy paliczka środkowego całkowicie traci kontakt z powierzchniami stawowymi w obrębie stawu międzypaliczkowego bliższego. Torebka stawowa może ulec rozerwaniu
W przypadku zwichnięcia zwykle najpierw pojawia się silny ból, dochodzi do zniekształcenia fizjologicznego ułożenia palca i pojawia się obrzęk lub krwiak w obrębie stawu. Następnie dochodzi do ograniczenia ruchomości w zwichniętym stawie.
W przebiegu zwichnięcia palca może dojść do powikłań w postaci uszkodzenia naczyń krwionośnych lub ucisku na nerwy. W zależności od rozległości uszkodzenia, mogą wówczas pojawić się objawy takie jak:
• drętwienie
• bladość
• zasinienie
Po bardzo silnym urazie palec najczęściej jest zwichnięty lub złamany, a objawy obu tych stanów są dość podobne, dlatego w takich wypadkach najlepiej od razu skonsultować się z lekarzem, by diagnoza była prawidłowa, a postępowanie właściwe. Zwichnięcie wymaga nastawienia palca przez lekarza, a następnie unieruchomienia stawu.