Obojczyk to niewielka kość w kształcie litery S, łącząca łopatkę i mostek. Połączenie między środkową a dystalną jedną trzecią częścią obojczyka to miejsce, w którym często dochodzi do złamań, ponieważ właśnie w tej lokalizacji obojczyk jest najcieńszy.
Złamania obojczyka występują dość powszechnie i w większości przypadków goją się prawidłowo, niezależnie od wybranej metody leczenia, ale ze względu na możliwość rozwoju powikłań, nigdy nie należy ignorować tego typu urazów.
Do złamania obojczyka dochodzi najczęściej wskutek upadku na bark lub bezpośredniego uderzenia. Złamaniom obojczyka mogą czasami towarzyszyć urazy tętnicy lub żyły podobojczykowej albo splotu ramiennego. Istnieje kilka typów klasyfikacji złamań obojczyka, jedną z najczęściej stosowanych jest klasyfikacja Allmana.
Wg tej klasyfikacji obojczyk można podzielić na trzy części i na tej podstawie wyróżnić trzy typy złamań:
• Typ 1 – złamanie w obrębie środkowej części obojczyka
• Typ 2 – złamanie w obrębie dystalnej jednej trzeciej części obojczyka
• Typ 3 – złamanie w obrębie proksymalnej jednej trzeciej części obojczyka
Złamaniu obojczyka mogą towarzyszyć następujące objawy:
• ramię po stronie urazu wydaje się krótsze i może opadać/zwisać
• w okolicy obojczyka może być widoczny obrzęk lub wybroczyny
• przy delikatnym dotykaniu okolicy złamania może być słyszalne trzeszczenie odłamów kostnych
• napięcie i uwypuklenie skóry w miejscu złamania, mogące świadczyć o złamaniu otwartym
• trudności z oddychaniem mogą sugerować powikłanie w postaci odmy
• osłabienie tętna, które sugeruje uszkodzenie tętnicy podobojczykowej
• zastój krwi żylnej, obrzęk i zmiana zabarwienia skóry może oznaczać uszkodzenie żyły podobojczykowej
W diagnostyce złamań obojczyka lekarz może zlecić wykonanie badań takich jak:
• zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej
• zdjęcie rentgenowskie obojczyka i stawu ramiennego
• tomografia komputerowa
• arteriografia
• ultrasonografia