Rehabilitacja onkologiczna
Rehabilitacja onkologiczna to proces medyczno-społeczny mający na celu wspieranie pacjentów z chorobami nowotworowymi w powrocie do pełnej aktywności. Kompleksowa rehabilitacja w onkologii obejmuje szeroki zakres działań, takich jak rehabilitacja po chemioterapii, rehabilitacja onkologiczna dzieci, oraz rehabilitacja onkologiczna w domu, dostosowanych do indywidualnych potrzeb pacjenta. Fizjoterapia onkologiczna i indywidualna rehabilitacja onkologiczna odgrywają kluczową rolę w interdyscyplinarnym leczeniu onkologicznym, wspierając funkcje pacjentów onkologicznych poprzez metody rehabilitacji i ćwiczenia rehabilitacyjne. Głównym celem rehabilitacji onkologicznej jest poprawa wydolności, kondycji psychofizycznej oraz powrót do pełnej aktywności społecznej. Onkorehabilitacja obejmuje także wsparcie żywieniowe oraz terapię przeciwnowotworową. Ćwiczenia fizyczne i ćwiczenia ruchowe są integralną częścią programów rehabilitacji pacjentów, pomagając w przywracaniu funkcjonalności organizmu po leczeniu obrzęków limfatycznych i innych psychofizycznych następstwach nowotworów.
Cel rehabilitacji onkologicznej
- Rehabilitacja pacjentów onkologicznych ma na celu:
edukację pacjenta; - profilaktykę zaburzeń krążeniowo-oddechowych;
profilaktykę lub zmniejszenie obrzęku limfatycznego poprzez odpowiednie metody rehabilitacji i leczenie obrzęków limfatycznych; - profilaktykę lub zmniejszenie ograniczeń zakresu ruchu w stawach obręczy barkowej i kończyny górnej po stronie operowanej za pomocą ćwiczeń fizycznych i indywidualnej rehabilitacji onkologicznej;
- pielęgnację, mobilizację blizny w ramach projektu rehabilitacji onkologicznej;
- zapobieganie powstawania lub mobilizacja zrostów mięśniowo-powięziowych, co wspomaga funkcje pacjentów onkologicznych;
- zapobieganie, korekcja wad postawy przy użyciu stosowanych metod leczenia i indywidualnej onkorehabilitacji.
Nadrzędnym celem rehabilitacji jest przygotowanie pacjenta do wykonywania czynności podstawowych oraz powrót do aktywności.
Rehabilitacja onkologiczna
Rehabilitacja onkologiczna to proces medyczno-społeczny mający na celu wspieranie pacjentów z chorobami nowotworowymi w powrocie do pełnej aktywności. Kompleksowa rehabilitacja w onkologii obejmuje szeroki zakres działań, takich jak rehabilitacja po chemioterapii, rehabilitacja onkologiczna dzieci, oraz rehabilitacja onkologiczna w domu, dostosowanych do indywidualnych potrzeb pacjenta. Fizjoterapia onkologiczna i indywidualna rehabilitacja onkologiczna odgrywają kluczową rolę w interdyscyplinarnym leczeniu onkologicznym, wspierając funkcje pacjentów onkologicznych poprzez metody rehabilitacji i ćwiczenia rehabilitacyjne. Głównym celem rehabilitacji onkologicznej jest poprawa wydolności, kondycji psychofizycznej oraz powrót do pełnej aktywności społecznej. Onkorehabilitacja obejmuje także wsparcie żywieniowe oraz terapię przeciwnowotworową. Ćwiczenia fizyczne i ćwiczenia ruchowe są integralną częścią programów rehabilitacji pacjentów, pomagając w przywracaniu funkcjonalności organizmu po leczeniu obrzęków limfatycznych i innych psychofizycznych następstwach nowotworów.
Cel rehabilitacji onkologicznej
- Rehabilitacja pacjentów onkologicznych ma na celu:
edukację pacjenta; - profilaktykę zaburzeń krążeniowo-oddechowych;
profilaktykę lub zmniejszenie obrzęku limfatycznego poprzez odpowiednie metody rehabilitacji i leczenie obrzęków limfatycznych; - profilaktykę lub zmniejszenie ograniczeń zakresu ruchu w stawach obręczy barkowej i kończyny górnej po stronie operowanej za pomocą ćwiczeń fizycznych i indywidualnej rehabilitacji onkologicznej;
- pielęgnację, mobilizację blizny w ramach projektu rehabilitacji onkologicznej;
- zapobieganie powstawania lub mobilizacja zrostów mięśniowo-powięziowych, co wspomaga funkcje pacjentów onkologicznych;
- zapobieganie, korekcja wad postawy przy użyciu stosowanych metod leczenia i indywidualnej onkorehabilitacji.
Nadrzędnym celem rehabilitacji jest przygotowanie pacjenta do wykonywania czynności podstawowych oraz powrót do aktywności.
Rehabilitacja onkologiczna
Rehabilitacja onkologiczna to proces medyczno-społeczny mający na celu wspieranie pacjentów z chorobami nowotworowymi w powrocie do pełnej aktywności. Kompleksowa rehabilitacja w onkologii obejmuje szeroki zakres działań, takich jak rehabilitacja po chemioterapii, rehabilitacja onkologiczna dzieci, oraz rehabilitacja onkologiczna w domu, dostosowanych do indywidualnych potrzeb pacjenta. Fizjoterapia onkologiczna i indywidualna rehabilitacja onkologiczna odgrywają kluczową rolę w interdyscyplinarnym leczeniu onkologicznym, wspierając funkcje pacjentów onkologicznych poprzez metody rehabilitacji i ćwiczenia rehabilitacyjne. Głównym celem rehabilitacji onkologicznej jest poprawa wydolności, kondycji psychofizycznej oraz powrót do pełnej aktywności społecznej. Onkorehabilitacja obejmuje także wsparcie żywieniowe oraz terapię przeciwnowotworową. Ćwiczenia fizyczne i ćwiczenia ruchowe są integralną częścią programów rehabilitacji pacjentów, pomagając w przywracaniu funkcjonalności organizmu po leczeniu obrzęków limfatycznych i innych psychofizycznych następstwach nowotworów.
Cel rehabilitacji onkologicznej
- Rehabilitacja pacjentów onkologicznych ma na celu:
edukację pacjenta; - profilaktykę zaburzeń krążeniowo-oddechowych;
profilaktykę lub zmniejszenie obrzęku limfatycznego poprzez odpowiednie metody rehabilitacji i leczenie obrzęków limfatycznych; - profilaktykę lub zmniejszenie ograniczeń zakresu ruchu w stawach obręczy barkowej i kończyny górnej po stronie operowanej za pomocą ćwiczeń fizycznych i indywidualnej rehabilitacji onkologicznej;
- pielęgnację, mobilizację blizny w ramach projektu rehabilitacji onkologicznej;
- zapobieganie powstawania lub mobilizacja zrostów mięśniowo-powięziowych, co wspomaga funkcje pacjentów onkologicznych;
- zapobieganie, korekcja wad postawy przy użyciu stosowanych metod leczenia i indywidualnej onkorehabilitacji.
Nadrzędnym celem rehabilitacji jest przygotowanie pacjenta do wykonywania czynności podstawowych oraz powrót do aktywności.
Bandażowanie powinno być stosowane po manualnym drenażu limfatycznym. Zaleca się pozostanie w bandażach od kilku do kilkunastu godzin. W takim kompresyjnym „zabezpieczeniu” pacjent powinien udać się na kinezyterapię.
Efekty kompleksowej terapii przeciwobrzękowej:
Pacjentka przed zabiegami: Po 3 tygodniach terapii:
Kinesiotaping
Używa się do tego taśmy o właściwościach podobnych do ludzkiej skóry (pod względem grubości, rozciągliwości i ciężaru właściwego). Taśma jest wodoodporna, wykonana z materiału 100% bawełny. Aplikacja kinesiotapingu delikatnie unosi skórę, zwiększając tym samym powierzchnię pomiędzy skórą właściwą a powięzią. Przyczynia się to do usprawnienia mikrokrążenia chłonki, redukując tym samym zastoje oraz obrzęki limfatyczne. Zaleca się trzymanie aplikacji od 1-4 dni przez 24 godziny na dobę.
Mobilizacja blizny
Każda blizna powinna być opracowana przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę/ masażystę/ osteopatę. W przeciwnym razie:
- może dawać bóle rzutowane,
- ograniczać ruchomość,
- powodować zmianę napięcia mięśniowo-powięziowego (późniejsze urazy, zwyrodnienia).
Zaczynamy od opracowania jej okolic. Po około 4 tygodniach (pełny zrost) można pracować bezpośrednio na bliźnie.
Po terapii można zastosować kremy/żele (contractubex, cepan inne)- pomagają przebudować strukturę blizny, ale jej nie uelastyczniają.
Między terapiami warto stosować Kinesiotaping, aplikację na bliznę.
Mobilizacja blizny
Każda blizna powinna być opracowana przez wykwalifikowanego fizjoterapeutę/ masażystę/ osteopatę. W przeciwnym razie:
- może dawać bóle rzutowane,
- ograniczać ruchomość,
- powodować zmianę napięcia mięśniowo-powięziowego (późniejsze urazy, zwyrodnienia).
Zaczynamy od opracowania jej okolic. Po około 4 tygodniach (pełny zrost) można pracować bezpośrednio na bliźnie.
Po terapii można zastosować kremy/żele (contractubex, cepan inne)- pomagają przebudować strukturę blizny, ale jej nie uelastyczniają.
Między terapiami warto stosować Kinesiotaping, aplikację na bliznę.
Mgr fizjoterapii: Aleksandra Nosal