Leczenie zespołu cieśni nadgarstka zależy od stopnia zaawansowania schorzenia oraz indywidualnych potrzeb pacjenta. Stosuje się zarówno metody zachowawcze, jak i operacyjne.

Na czym polega leczenie zachowawcze?

Leczenie zachowawcze to między innymi unieruchomienie nadgarstka, co oznacza, że konieczne jest zastosowanie ortez lub szyn stabilizujących. Ich stosowanie zaleca się szczególnie w nocy, podczas spania, by zmniejszyć na nerw pośrodkowy. Leczenie zachowawcze to również farmakoterapia, czyli przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych i suplementów z witaminą B6. To również fizjoterapia, polegająca na zabiegach, takich jak masaż funkcjonalny mięśni przedramienia, neuromobilizacje nerwu pośrodkowego, techniki terapii manualnej, ćwiczenia stabilizacyjne, suche igłowanie oraz kinesiotaping. Stosowana jest także fizykoterapia polegająca na zastosowaniu fali uderzeniowej, laseroterapii, magnetoterapii czy jonoforezy. Ma to na celu zmniejszenie dolegliwości bólowych i poprawę funkcji ręki.

Czym jest hydrodekompresja i kiedy się ją stosuje?

Hydrodekompresja to małoinwazyjna, bezoperacyjna metoda leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Polega na wstrzyknięciu soli fizjologicznej w okolice nerwu pośrodkowego pod kontrolą USG, co prowadzi do jego odbarczenia. Zabieg jest przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym i trwa około 10-15 minut. Hydrodekompresja jest skuteczna nawet bez użycia kortykosteroidów i może być alternatywą dla pacjentów, u których leczenie zachowawcze nie przyniosło oczekiwanych rezultatów.

Kiedy konieczne jest leczenie operacyjne?

Leczenie operacyjne rozważa się, gdy metody zachowawcze nie przynoszą poprawy. Operacja polega na przecięciu troczka zginaczy nadgarstka, co zwiększa przestrzeń kanału nadgarstka i zmniejsza ucisk na nerw pośrodkowy. Zabieg może być wykonany metodą klasyczną lub endoskopową.

tick-image